Een ongewone liefdesgeschiedenis
(HONDERS) Bij Filmhuis het Forum naar de Hongaarse film ‘On body and Soul’ van Ildikó Enyedi geweest! Het was maar goed dat ik er geen voorfilm van gezien had, anders was ik vast niet gegaan. Het speelde zich namelijk af in een slachthuis. Dit slachthuis staat voor de filmmaker als een spiegel van de westerse maatschappij. Het was echt nodig m’n ogen zo nu en dan te sluiten. De beelden van de koeien, hun prachtige koppen, de blik in hun ogen, niet alleen vlak voor ze geslacht worden, maar ook tijdens de lunchpauze als ze rustig wachten op het moment dat ze gedood zullen worden. De bloederige details laten zien dat het levende wezens zijn die hier geslacht worden.
Maar wat een wonderschone film verder. In de openingsscène zoeken twee herten in een besneeuwd woud naar schaarse groene blaadjes en benaderen elkaar voorzichtig en teder.
Directeur van het slachthuis is Endre. Hij is halfzijdig verlamd, kan wel lopen maar één arm niet gebruiken.
Hij komt tot de ontdekking dat er een nieuwe medewerker is die in het slachthuis als kwaliteitscontroleur is aangesteld. Hij ziet haar vanuit het venster van zijn werkkamer waar een groot deel van de film zich verder afspeelt. Ze maakt een verloren en verlegen indruk en hij wil haar op haar gemak stellen. Hij is een integere, sympathieke en authentieke man met een rustige, prachtige manier van kijken en bijzondere ogen. Je kijkt met hem mee en je ziet hoe schuw Maria is. Ze beweegt zich als een plank, heeft geen talent voor sociaal verkeer en heeft een onfeilbaar geheugen. Dan komen ze er door toeval achter dat ze beide dezelfde droom hebben gehad. De openingsbeelden van de film… zij waren de herten die regelmatig in de film en in hun dromen terugkeren. Ze zijn met elkaar verbonden. Maar kunnen ze elkaar in het echt ook bereiken? Juist op het moment dat dat niet zo lijkt te zijn zie je het mannetjeshert door het woud rennen. Je rent mee… hoe is dit in godsnaam gefilmd? Hij zoekt haar. Via de herten krijg je zicht op de emotionele binnenwereld van Endre en Maria. En je weet het zeker… ze vinden elkaar. Ze horen bijelkaar.
