Het vrouwelijk universum van Rosa Loy
(HONDERS) De tentoonstelling ‘Bilder Bergen’ van Rosa Loy in het Drents Museum hangt sinds 24 september in de Abdij Kerk en komt daar prachtig tot z’n recht. Alleen dacht ik wel even met spijt, wat jammer dat deze expositie niet in Museum De Buitenplaats in Eelde plaatsheeft. Daar zou het nóg beter tot z’n recht komen.
Rosa Loy werkt op groot formaat, de schilderijen zijn kleurig en erg goed van compositie. Doordat ze binnen één schilderij vaak wisselt van perspectief krijg je geregeld de associatie met een droom. Opvallend is de afwezigheid van mannen, een kleine uitzondering daargelaten. Voor de verandering spelen mannen een bijrol, in de vorm van kleine wezentjes met fallische mutsjes. Of een man die opgaat in de stam van een boom.
Rosa Loy is samen met haar echtgenoot Neo Rauch één van de vertegenwoordigers van de Leipziger Schule. Op de Academie die zij volgde in Leipzig werd toentertijd nog op een traditionele manier kunst onderwezen, met veel aandacht voor technische vaardigheden. Zo werk Rosa Loy met caseïneverf die zij zelf vervaardigt. Een wateroplosbare substantie die van melkeiwit wordt gemaakt.
Melkproteïne wordt opgelost in water en daar wordt ammoniumcorbonaat aan toegevoegd. Dat wordt, samen met een druppeltje olie vermengd met pigment.
Een schilderij is voor Rosa Loy in de eerste plaats een abstracte compositie. En als ze begint met een schilderij kiest ze een bepaald palet van kleuren, die meestal gerelateerd zijn aan een seizoen. Pas daarna ontstaan de figuren. Mens, dier en natuur zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Langs al deze schilderijen lopend merk ik dat ik zin krijg om zelf aan de slag te gaan. Het is inspirerend, het is anders dan alles wat ik tot nu toe gezien heb. Het is supervrouwelijk werk. Dit gaat over sterke vrouwen die actief zijn. Het is dromerig zonder dat het zoet is. Het is nergens gekunsteld, ze gebruikt geen maniertjes… nee, dit is iemand die in staat is vanuit haar verbeelding te werken. Ik ben er diep van onder de indruk. Haar vakmanschap zet ze in om prachtige schilderijen te maken waarvan je niet denkt: ‘wat knap gemaakt’. Haar schilderijen laten zich lezen als verhalen, die door iedereen weer anders geïnterpreteerd worden. Je vermoedt dat er iets mee bedoeld wordt, maar je weet het niet zeker. Juist het feit dat je je afvraagt, wat zie ik hier nu precies, zorgt ervoor dat je ernaar blijft kijken.
Rosa Loy ‘Bilder Bergen’
Drents Museum
t/m 18 maart 2018