(BOS) – Omdat de Brits-Belgische film ‘A Quiet Passion’ over het leven van de Amerikaanse dichter Emily Dickinson (1830-1886) slechts mondjesmaat in ons land is te zien, ook niet in het Noorden, moesten we er gisteravond voor naar Zwolle reizen. We kennen de Amerikaanse dichter Emily Dickinson (1830-1883) vooral uit haar gedichten, maar ook van twee of drie foto’s. Daarop zien we een vrouw met een enigszins verlegen, naar binnen gerichte blik, kwetsbaar, iemand die, om het in haar eigen woorden te zeggen, op zoek was naar zichzelf (‘I’m out with lanterns, looking for myself.’) en dat zoeken vorm gaf in haar ontelbare gedichten die haar tegelijkertijd tot eenzaamheid veroordeelden omdat ze, teruggetrokken op haar kamer, uitsluitend in nachtelijke uren schreef en niemand toeliet in haar leven.

Sex and the City
De keuze van Terence Davies voor de hoofdrolspeelster in zijn ‘A Quiet Passion’, over het leven van Emily Dickinson, viel op Cynthia Nixon, een geliefde ster in vele films, maar vooral in de immens populaire soapserie ‘Sex and the City’ waar ze een ondeugende en zelfbewuste advocate speelt.
Zodra ze in A Quiet Passion haar gezicht laat zien, weet je: dit is Cynthia Nixon, maar geen Emily Dickinson. En dat zal ze gedurende de twee uur durende film uit 2015 ook niet worden. Daarvoor is haar uitstraling te vergenoegd, te zelfverzekerd, te enthousiast. Van kwetsbaarheid of zoekend rondtasten in haar innerlijk maakt ze nauwelijks iets voelbaar. Ziekte en dood bij de vleet in A Quiet Passion. Close ups tijdens uitgesponnen sterfscènes, een camera die de overledenen beeldbreed vastlegt tot in de diepte van het graf dat op hen ligt te wachten. Dat maakt A Quiet Passion tot een loodzware ervaring.